Ulusal Fotoğraf Yarışması Sonuçları

EMRULLAH AKGÜN (Hakkâri)

ONUR ALTUNSARAY (İzmir)

GÜZERGAH

Her yeni gün yeni bir başlangıç, yeni umutlar… Birçoğumuz için gün, sabahın ilk ışıklarından bile önce başlıyor. Hatta kimimiz sabah ezanında günün büyük çoğunluğunu geçireceği iş yerine varmış oluyor. Kendini tekrarlayan bu yolculuk, şehrin bütün keşmekeşi, karanlığı ve stresi ile insana kendini hapiste gibi bile hissettirebilir ama pek azimiz bunun farkına varabiliyoruz. Aslında bakıldığında özgür gibi görünür insanlar ama ne güzergâh değişir ne de zaman. Ben de bu rutini yasayan biri olarak, güzergâhımda farklı insanlar, farklı hayatlar, farklı yaşamlar görüyorum. Bu güzergâhın en sevdiğim kısmı her şehrin belki de üvey evladı, şehir merkezine görece olarak uzak mesafede bulunan, ekseriyetle dar gelirli vatandaşların ikamet ettiği mahalleler. Fırsatını bulanların kentin gösterişli yaşam alanları için terk ettiği, zamanın izlerini her köşesinde taşıyan bu evler ve araziler, zamanla göçmen ve imkândan yoksunlara ev olmuş. Başka bir deyişle, ‘Şehrin nezih sakinlerinin’ dönem dönem türlü sebeplerle kıyısından ya da tam ortasından araçlarıyla ya da dolmuşlarla geçerken endişeli gözlerle seyrettiği ve bilmeyenlerin yolu uzatma pahasına içinden yürüyerek geçmeye cesaret edemediği yerleşim yerleri. Kimilerince görmezden gelinip yok sayılsa da, bana soracak olursanız İnsan bir şehir olsa, kalbi bu mahalleler olurdu derim. Yaşayanlar bilir, bu mahallelerde hayat her zerresiyle hissedilir. Çocukların hâlâ sokaklarda koşuşturduğu, her rengi görüp her duyguyu yaşadığı yerdir burası. Sadece insanlar değil hayvanlar da nasibini alır bu dingin ve dolu dolu hayattan. Bazen can yakar ama bu yaşam alanlarında bağlar, her yerde olandan daha sağlamdır ve bir kokusu vardır mahallenin, toprak kokar, keskindir, burun sızlatır ve biraz hislidir. Aslında buralar şehrin yitik hazineleridir.