T +90 (212) 252 63 14T +90 (533) 499 04 79 [email protected]
Şişli BelediyesiNâzım Hikmet Kültür ve Sanat EviHalide Edip Adıvar Mh. Darülaceze Cd. No:9-1/1 Şişli / İstanbul
1902’de doğdum doğduğum şehre dönmedim bir daha geriye dönmeyi sevmem. üç yaşımda Halep’te paşa torunluğu ettim on dokuzumda Moskova’da komünist Üniversite öğrenciliği kırk dokuzumda yine Moskova’da Tseka-parti konukluğu ve on dördümden beri şairlik ederim.
kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilir ben ayrılıkların kimi insan ezbere sayar yıldızların adını ben hasretlerin hapislerde de yattım büyük otellerde de açlık çektim açlık grevi de içinde ve tatmadığım yemek yok gibidir otuzumda asılmamı istediler, kırk sekizimde Barış madalyasının bana verilmesini verdiler de otuz altımda yarım yılda geçtim dört metrekare betonu elli dokuzumda on sekiz saatte uçtum Prağ’dan Havana’ya.
Lenin’i görmedim nöbet tuttum tabutunun başında 924’te 961’de ziyaret ettiğim anıtkabri kitaplarıdır partimden koparmağa yeltendiler beni sökmedi yıkılan putların altında ezilmedim
951’de bir denizde genç bir arkadaşla yürüdüm üstüne ölümün 52’de çatlak bir yürekle dört ay sırt üstü bekledim ölümü
sevdiğim kadınları deli gibi kıskandım şu kadarcık haset etmedim Şarlo’ya bile aldattım kadınlarımı konuşmadım arkasından dostlarımıniçtim ama akşamcı olmadım
hep alnımın teriyle çıkardım ekmek paramı, ne mutlu bana başkasının hesabına utandım yalan söyledim yalan söyledim başkasını üzmemek için ama durup dururken de yalan söyledim bindim tirene, uçağa, otomobile, çoğunluk binemiyor. operaya gittim, çoğunluk gidemiyor adını bile duymamış operanın çoğunluğun gittiği kimi yerlere ben de gitmedim 21’den beri camiye kiliseye tapınağa havraya büyücüye, ama kahve falına baktırdığım oldu yazılarım otuz kırk dilde basılır Türkiyem’de Türkçemle yasak
kansere yakalanmadım daha yakalanmam da şart değil başbakan filân olacağım yok meraklısı da değilim bu işin
bir de harbe girmedim sığınaklara da inmedim gece yarıları yollara da düşmedim pike yapan uçakların altında ama sevdalandım altmışıma yakın sözün kısası yoldaşlar bugün Berlin’de kederden gebermekte olsam da insanca yaşadım diyebilirim ve daha ne kadar yaşarım, başımdan neler geçer daha kim bilir. 11 Eylül 1961, Doğu Berlin
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine, bu hasret bizim…
To live, free and single like a tree but in brotherhood like a forest- this longing is ours…
Vivir como un arbol unico y libre y con fraternidad de un bosque...
Leben! Wie ein Baum, einzeln und frei und brüderlich wie ein Wald, diese Sehnsucht ist unser!
Жить, как дерево одинокое и свободно и как лес, по-братски вместе, это наша тоска...
Nâzım Hikmet Kültür ve Sanat Vakfı'na dair güncel gelişmeleri buradan takip edebilirsiniz: